Rozdział 2 Sama wytrwałość w cale nie musi oznaczać porażki.Przegrana zaczyna się w tedy, gdy wytrwałość uznamy za przegraną*

Rozdział ten dedykuje:

 Heaven  ( Specjalnie dla ciebie, za to czego Embry nie zrobił Dess i za nasze niecne pomysły xD)

 i

Yellow ( która ze mną jest i zgłosiła się na betowanie co prawda jakoś teraz jak to publikuje jej nie ma, ale jak będzie to niech wie że ja chcem jeżeli ona nadal chce... Oraz za te jej cenne uwagi dzięki :* )

________________________________________________________________________________

Zostałam przewieszona przez ramię niezwykle przystojnego młodzieńca, którego miałam wkrótce poślubić, zupełnie jak worek kartofli.

Cudownie po prostu.

Było mi niewygodnie, nudziło mi się strasznie, a szczypanie Edena nie dawało żadnego rezultatu. Wydawał się być zrobiony z metalu... W dodatku chciałam już zostać postawiona na ziemi. Przecież miałam własne nogi, no nie? Oczywiście istniało ryzyko, że zwieje... Przecież bym to zrobiła! A jakby inaczej? Przychodzi do ciebie gość i mówi, że zostaniesz żoną jego syna. Chyba każdy miałby taki odruch, że najpierw by się śmiał, potem tego kogoś wyzwał, walnął czymś, na przykład patelnią, a potem zwiałby. Z braku zajęć postanowiłam pogadać sobie z moim "przyszłym" mężem.

- Nie przeszkadza Ci to, że ojciec wybiera Ci żonę? - spytałam obojętnym tonem. Miałam nadzieje, że mnie nie chce i jakoś razem uda nam się, a właściwie jemu, wybić ten straszny pomysł wodzowi.

- Nie, w zasadzie to jesteś całkiem niezła... Tylko cycki mogłyby być większe. - No też coś! Myślałam, że go tam po prostu zabije! Cham jeden! Żeby mówić takie rzeczy?! Zrobił to specjalnie, byłam pewna i mogłam się nawet o to założyć.

- Dupek -syknęłam i walnęłam go w plecy. Niech sobie nie pozwala! Jednak, gdy to zrobiłam, poczułam jak jego twarz drgnęła... Nie no! Jeszcze się uśmiecha...

- Może i prawda, ale będziesz musiała spędzić ze mną calutkie życie - powiedział beztrosko. Myślałam, że go zaraz zatłukę, ale niestety, byłam trzymana dość mocno, przez co nie mogłam się praktycznie ruszyć.

- Nigdy - skwitowałam krótko, ale po namyśle dodałam. - Nigdy z kimś, kto ma takie śmieszne imię. W ogóle jak to brzmi? Eden... Phi, jak jakaś restauracja. - Poczułam, że się zmieszał. No i dobrze! Ale, trwało to dość krótko... Potem jego uścisk się stał się mocniejszy. Syknęłam. Zabolało mnie to.

W pewnej chwili przypomniałam sobie, iż mogę przywołać swą siłę tygrysa! Ach, ja głupia. Czemu takie pomysły przychodzą w takich momentach?

Spróbowałam. Zaczęłam się wiercić, kręcić, byle bym była wolna.

Spadłam z jego ramienia i podniosłam się. Już chciałam biec, kiedy poczułam jak ktoś chwyta mnie za ramiona... Podnosi i przygniata do drzewa. Otworzyłam oczy.

No tak. Eden i paru innych całkiem niezłych gości stało, trzymając mnie, a ten pierwszy uśmiechał się.

Po czym przybliżył swoją twarz do mojej i... Pocałował.

Ale, jak on całował! Ach cudownie, ale nigdy tego nie przyznam! Prędzej umrę, koniec kropka. Całował mnie, a że ja nie chciałam być całowana to ten pocałunek był dość agresywny z jego strony, i nagle poczułam ukłucie... A, potem zapadła ciemność...

~  ♣  ~

Pomału odzyskiwałam świadomość.

Czułam, że leżę na czymś miękkim... Na pewno nie na swoim łóżku. Wydawało mi się jeszcze, że to, czego dotyka moja naga skóra było jedwabiem? Zaraz, zaraz... Czemu ja jestem naga?! Czyżby on mnie rozebrał? Nie daruję! Otworzyłam oczy. Widziałam błękitny sufit, na którym były jakby gwiazdy? Tak, chyba tak... Widziałam też inne, dziwne ozdoby. Podparłam się na łokciach i doszło do mnie, iż leżę na wspaniałym dużym łożu... Przykryta jedynie cienkim prześwitującym jedwabiem.

Łoże było całe białe, z pięknymi zdobieniami na kolumnach - pnączami winogron. Obejrzałam się i dostrzegłam, że cały pokój jest pomalowany na błękitno, a na ścianach dodatkowo zarysowano jakieś wzory. Podłogę okryto białym drewnem, o tej samej barwie co łóżko. Pokój miał ogromne rozmiary. Przy łóżku dostrzegłam piękny stoliczek, na którym leżała szklanka czegoś, co przypominało wodę, lecz dopiero po wstępnych oględzinach utwierdziłam się w tym, że to ten płyn. Wypiłam ją duszkiem i w tedy właśnie odkryłam jak bardzo byłam spragniona. Poza tym, obok szklanki leżało złote lusterko, a pod nim karteczka.

Złote drzwi prowadzą do garderoby - tam znajdziesz swoje ubrania... Oraz inne, w które mogłabyś się ubrać. Są o wiele bardziej gustowniejsze od tych twoich dziurawych dżinsów.
Białe prowadzą do łazienki - tam doprowadź się do stanu, w którym można na ciebie patrzeć. 
Niebieskie drzwi - to wrota do wyjścia... Kiedy powrócisz do stanu używalności, zejdź po schodach do końca i w prawo. Mam nadzieję, że się nie zgubisz 
P.S Całkiem nieźle całujesz... Ale nieźle to nie doskonale. Popracujemy nad tym.
Na zawsze twój 
E.

Cisnęłam kartkę o ścianę. Jak on śmiał! Znowu... Ach. Podeszłam do okna i spojrzałam, czy mogłabym się nim wydostać na zewnątrz... Niestety, jakby czytał mi w myślach, że spróbuje coś takiego zrobić. Pod moim oknem stało paru strażników. 

Zrezygnowana weszłam do garderoby, która w sumie okazała się jeszcze większa od pokoju. I właściwe cała była zarzucona ciuchami. W normalnych okolicznościach, byłabym w niebo wzięta, ale gdy zważyć na sytuację i na to, że wypełniono ją praktycznie samymi prześwitującymi sukienkami... A niech go licho weźmie. Nigdzie nie mogłam znaleźć swoich dżinsów. A to parszywa żmija! A może żmij? 

W końcu zmusiłam się do ubrania jednej z tych sukienek. Była ciemnofioletowa, bez ramiączek, długa do ziemi, z delikatnym wcięciem. Pasowała do moich falowanych, ciemnych włosów. Nago i z suknią w ręku pomaszerowałam do łazienki, która wyglądała jak jakaś grecka łaźnia. Wszędzie biały marmur i kolumny oraz mnóstwo złota.

Wykąpałam się, ubrałam i et cetera – to, co każdy robi w łazience. Nadeszła ta chwila.

Wyszłam z pokoju i podreptałam, uważając by nie potknąć się o suknię, po schodach 

i do wskazanego miejsca, a tam.....

_________________

No to kolejny rozdział wena mnie rozpiera wręcz ach! Mam nadzieje że się podoba... Bo mi nawet, się podoba.

Rozdział powstawał przy tej melodii <Klik>

Tak Tudorzy jak ja ich kocham <33

Cytat - Kōbō Abe
__________________________
Edit.
Rozdział poprawiony.
Mam nową betę i się cieszę!
Yellow oto ona  xD Więcej w odpowiedniej zakładce...