Rozdział 1

Mała dziewczynka ukryta w szczelinie w drzewie, patrzyła jak bezwładnie opada ciało jej matki i na ludzi których, jej matka uznała za złych.Jakiś mężczyzna krzyczał na innych wkoło panował chaos, tak przynajmniej wydawało się zdezorientowanej dziewczynce.W jednej chwili niewytrzymała i wyłoniła się z ukrycia i popędziła do ciała matki.

-Mamo...Mamusiu...Mamo-powtarzała przestraszona dziewczynka, trzęsąc ciałem swej matki.

Spojrzała w stronę mężczyzn z istną nienawiścią, co w dziecięcych oczach czterolatki wyglądało bardzo nienaturalnie.

Mężczyźni cofnęli się instynktownie gdy zobaczyli wzrok dziewczynki ,ale dowódca zaczął krzyczeć "Zabić!Zabić ją!" krzyczał wściekle jak w amoku bliski tak wygranej.

Mężczyźni z wahaniem ruszyli na dziewczynkę ,a ta tylko krzyknęła głośnie "NIE" po czym z niej buchnął ogromny czerwony płomień i po krótkiej chwili zgasł ,a ta chwila wystarczyła by mężczyźni zbliżający się do niej padli na ziemie śmiertelnie poparzeni.

Dziewczynka zobaczywszy to popłakała się ,a "dowódca" z ludźmi którzy mu pozostali zarządził odwrót.

Mała płakała jeszcze ,aż nagle ktoś położył jej rękę na ramieniu.

Odwróciła główkę w tamtą stronę i swymi niezwykłymi ognistymi oczyma spojrzała na mężczyznę.

-Chodź-powiedział.....

Malin obudziła się gwałtownie z tego dziwnego i jawnie przerażającego snu który, nawiedzał ją już od parunastu dni.Sen stawał się coraz bardziej wyraźniejszy z każdym dniem, zbliżającym Malin do pełnoletności.Nie wiedziała bowiem ,że to jej własne wspomnienia próbują wydostać się i uświadomić jej co tak naprawdę stało się, gdy została znaleziona przez strażników pokoju.

Malin wiedziała tylko tyle ,że znaleźli ją w dziupli parę kroków od ciała jej matki, była w tedy noworodkiem przy garneli ją i zapewnili ochronę, dom ,edukacje...Dziewczyna była im za to bardzo wdzięczna zważywszy jeszcze na to ,że życie z nią było jak życie z takim małym diabełkiem.

Lecz, prawda o niej samej jaką Malin znała była jednym wielkim kłamstwem.

Dziewczyna spojrzała na czarny elektroniczny budzik który, wskazywał równo 4 nad ranem.

Jakoś specjalnie ta pora ją nie dziwiła, bowiem zawsze po tym koszmarze budziła się równo o 4.

Zrezygnowana wstała z łóżka i spojrzała w duże, owalne lustro stojące przy zabytkowej komódce.

Zawsze robiła tak po przebudzeniu .

Ujrzała burzę, czarnych, rozczochranych,  długich włosów, duże zielonkawe kocie oczy obramowane ciemnymi, długimi rzęsami.Przeraźliwe, wręcz bladą skórę, rumiane policzki trochę piegów i niewysoką postać.

W lustrze Malin ujrzała siebie.

Była piękna, lecz najbardziej chciała by być zwykłą siedemnastolatką, niewyróżniającą się z tłumu pozostałych siedemnastolatek.

Z jej ust wydobył się cichutki jęk.

Po czym podeszła do starej zabytkowej szafy i wybrała błękitny topik i szare dresy.Odłożyła je na krzesło, po czym podążyła do łazienki i ogarnęła się po czym ubrała i związała swe długie włosy w kitkę.

Cichutko zeszła na dół i zrobiła sobie śniadanie i zauważywszy ,że na kanapie śpi Anthony postanowiła go obudzić ,a tak ze zwykłej złośliwości.

Zakradła się do kanapy po czym nachyliła i już miała krzyknąć, gdy ten nagle otworzył oczy i z chwycił ją tak ,że najpierw wylądowała na nim ,a potem oboje spadli z kanapy.

-ANTHONY!-darła się na cały głos, Malin przygwożdżona przez Tony'ego.

Anthony był wyjątkowo perfidnym stworzeniem.

Był o 4 lata starszy od Malin miał brązowe, zawsze potargane włosy oraz przenikliwe, zielone oczy.

Jako strażnik pokoju był oczywiście wysportowany.

Był psem na baby tak zawsze mówiła o nim Malin.

W sumie ona także kiedyś była w nim szaleńczo zakochana ,ale po pewnym zdarzeniu  szybko się odkochała.

Tony drażnił się z Malin ,a ona z nim.Uwielbiała go denerwować i uprzykrzać mu życie, jak się tylko dało teraz, Tony leżał na wydzierającej się i wijącej pod nim Malin.

-Cii, wariatko obudzisz wszystkich!-teraz to on zaczął się na nią wydzierać ze złośliwym uśmiechem ,obserwował jak próbuje zrzucić go z siebie.

-ZEJDŹ ZE MNIE!-przekrzykiwała go ciemnowłosa.

Całą to dziwaczną scenę, niestety musiał przerwać donośny głos, pewnego dość zrzędliwego i niezadowolonego, obudzeniem o tak nieludzkiej porze mężczyzny.

-JENSEN!-ryknął niczym rozwścieczony lew, starszy mężczyzna. - ZŁAŹ Z NIEJ ,ALE JUŻ-odparł nadal zbulwersowany ,a Tony posłusznie zszedł z Malin i ba!

Jeszcze podał jej rękę,  którą dziewczyna odrzuciła i sama szybko i z gracją powstała i otrzepała się po czym niespiesznie spojrzała na mężczyznę który, był mocno wkurzony.

-Anthony Jensen, jeżeli masz takie pokłady energii i to już z samego rana to zalecał bym byś trochę potrenował lub poszedł na patrol,czy misję ,a nie robisz to co robiłeś przed chwilą z Malin-odparł już trochę spokojniej. - A, poza tym co do cholery jasnej naszło was na "zabawę" o tak nieludzkiej porze.-odparł zaciskając pięści.

Malin oglądała swoje paznokcie zupełnie go ignorując, po czym gdy mężczyzna skończył swój wywód spojrzała na niego z leniwym uśmiechem i odparła

-Och, Victorku nie denerwuj się tak bo, ci żyłka pęknie...A, poza tym to był sprawdzian waszej gotowości i jak widać tylko ciebie zdołały obudzić nasze krzyki -dodała puszczając mu oczko.

-Nas wszystkich one obudziły -rozległ się chór głosów i trójka ludzi odwróciła się w stronę dużych dębowych schodów.

Stali na nich wszyscy strażnicy pokoju, mieszkający lub tymczasowo pomieszkujący w ogromnym budynku w którym mieszkała Malin.

-Ups!-szepnęła dziewczyna i zaśmiała się nerwowo - To wszystko jego wina! To on mnie napadł!-odparła szybko wskazując na Tony'ego.

Zebrani wydali zbiorowe westchnienie, po czym dało się słyszeć "Jasne" i powoli powlekli się do swoich pokojów.

-No ,a teraz jeżeli nie śpicie to na pole treningowe ćwiczyć  ! Już, już!-krzyknął i zaklaskał zachęcająco w dłonie.

-No to ja spadam-odparła ciemnowłosa udając się na górę, niestety Tony złapał ją za tył koszuli  i podciągnął do góry

-Hola, hola ,a ty gdzie ! Było mnie nie budzić ,a teraz dam ci w kość!-odparł i zaśmiał się złowróżbnie, po czym przerzucił Malin przez ramie, jak worek ziemniaków ,a ta zaczęła się wierzgać jak to miała w zwyczaju

-Nie doczekanie, to prędzej ja ci skopię ten twój wyglanciusiowany tyłek!-odgrażała się ,a Victor zaśmiał się tylko i poszedł na górę.